این عامل باعث می‌شود که آن‌ها در معرض زبان قرار نگیرند چون سیگنال‌های شنوایی را نمی‌شنوند و والدین آن‌ها اشاره نمی‌کنند. یکی از پیامد‌های آن این است که کودک تاخیر در زبان بیانی و درکی پیدا می‌کند.

یکی از راه‌هایی که به درک تاثیر افت شنوایی بر رشد زبان کمک می‌کند مقایسه گروه‌های با شنوایی طبیعی و افراد با افت شنوایی است. یک کودک 8 ساله با شنوایی طبیعی دانش دستوری و نحوی بهتری از یک بزرگسال ناشنوا دارد. همچنین اغلب بزرگسالان با افت شنوایی قابل توجه دامنه واژگانی بهتر از یک کلاس چهارمی با شنوایی طبیعی به دست نمی‌آورند

. جنبه معنایی زبان:

معناشناسی^[1]علم بررسی و مطالعه‏ی معانی در زبان‌ها است. بطورکلی، بررسی ارتباط بین واژه و معنا را معناشناسی می‌گویند. معناشناسی گرفته شده از واژه یونانی semantika علم مطالعه‏ی معنا می‌باشد. این علم معمولاً بر روی رابطه بین دلالت‌کننده‌ها مانند لغات، عبارت‌ها، علائم و نشانه‌ها و اینکه معانیشان برای چه استفاده می‌شود تمرکز دارد. مفاهیم زبان‌شناسی و زبان‌شناسی معنایی، بررسی معانی است که توسط انسان‌ها برای نشان دادن خودشان در طول زمان استفاده می‌شود. 

زبان‌شناسی نوین پژوهش پیرامون خواص مربوط به معانی را به شیوه‌های عینی و سیستماتیک دنبال نموده، و در این راه دامنه وسیعی از زبان‌ها و بیان‌ها را در نظر می‌گیرد. بدین ترتیب، گوناگونی و ابعاد شیوه‌های زبان‌‌شناسانه بیشتر و وسیع‌تر از روش‌هایی ا‌ست که منطقیون و فلاسفه با تمرکز بر دامنه محدودتری از جملات در درون یک زبان واحد به ‌کار گرفته‌اند. از لحاظ زبانشناسی، دانش معناشناسی به موضوعات پایه‏ای خود می‌پردازد؛ مانند:

• چند‏معنایی[2]: آرایه‏ای که به ابهامات معنایی می‌پردازد.
• ترادف[3]: آرایه‏‏ای که پیرامون لغات هم‌معنی می‌باشد.
• تضاد[4]: معانی مخالف یک واژه می‌باشد.
• و…

 معناشناسی به عنوان زمینه‌ای پیچیده و حیاتی در تحلیل زبان‌شناسی، خود به دانش‌های متعدد از رشته‌های علمی وسیع و اساسی دیگری نظیر منطق، ریاضیات، و فلسفه نیازمند است. مطالعه رسمی معنا‌شناسی با بسیاری زمینه‌های دیگر تحقیق از جمله واژه‌شناسی، علم نحو، واقع‌گرایی، ریشه‌شناسی و دیگر زمینه‌ها تقسیم می‌شود اگر چه که معنا‌شناسی یک زمینه کاملاً تعریف شده در نوع خودش اغلب با ویژگی‌های ترکیبی می‌باشد. در فلسفه زبان، معنا‌شناسی و ارجاع زمینه‌های مرتبط هستند. زمینه‌های مرتبط بیشتر شامل زبان‌شناسی تاریخی و تطبیقی و نماد‌شناسی می‌باشد. بنابراین بررسی رسمی معنا‌شناسی پیچیده ‌است